Deze week vindt de jaarlijkse vergadering plaats van de World Health Organization WHO. Een van de punten op de agenda is een voorstel tot aanpassing van de International Health Regulations van de WHO uit 2005. In deze regeling staan de rol en bevoegdheden van de WHO ingeval van een internationale gezondheidscrisis.

Uit het WHO-health-regulations-2005 “Een centrale en historische verantwoordelijkheid van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is het beheer van de wereldwijde regeling voor de beheersing van de internationale verspreiding van ziekten. Krachtens de artikelen 21(a) en 22 van de Grondwet van de WHO is de Wereldgezondheidsvergadering bevoegd om verordeningen vast te stellen “ter voorkoming van de internationale verspreiding van ziekten” die, na goedkeuring door de Gezondheidsvergadering, van kracht worden voor alle WHO-lidstaten die zich niet binnen een bepaalde termijn uitdrukkelijk uit deze verordeningen terugtrekken.”

Nederland geeft nog meer autonomie op

Op grond van deze regeling uit 2005 zal de secretaris-generaal van de WHO na ‘uitgebreide raadpleging’ van de landen waar zich een ‘public health emergency of international concern’ (PHEIC) voordoet binnen 48 uur vaststellen of er inderdaad van een PHEIC sprake is. In de voorgestelde regeling vervalt het consulteren van landen om overeenstemming te bereiken over de eventueel te nemen maatregelen. De beslissingen krijgen daarmee kracht van wet, hoe dubieus de staatsrechtelijke grondslag daarvan ook is.

In de voorstellen (PDF) krijgen ook zes regionale WHO’s eigen bevoegdheden om ingrijpende maatregelen te treffen, waar het land dat het betreft zelf geen zeggenschap meer over heeft. Het gaat daarbij om medische en niet-medische tegenmaatregelen, die, zoals duidelijk is geworden met betrekking tot de reacties op COVID, verstrekkende gevolgen kunnen hebben voor de middelen van bestaan, het leven, de gezondheid en de mensenrechten van mensen overal ter wereld.

Daarnaast kunnen WHO-noodverklaringen de aanzet geven tot de versnelde ontwikkeling en de daaropvolgende wereldwijde distributie en toediening van niet-gelicentieerde onderzoeksdiagnostica, -therapeutica en -vaccins. Dit gebeurt via de Emergency Use Listing Procedure (EULP) van de WHO.

Democratie

Het spreekt voor zich dat de farmacie blij zal zijn met deze voorstellen, als zij al niet de drijvende kracht erachter is. De zorg is groot omdat de WHO geen democratisch verankerde instelling is, zelfs ook niet indirect als uitvoerend apparaat van nationale overheden. De WHO wordt momenteel voor 80% gefinancierd door private partijen. Daaronder de als filantroop aangeduide investeerder in de ontwikkeling van vaccins en andere nieuwe medische ontwikkelingen, zoals genetische manipulatie van insecten, Bill Gates. Met zijn foundation was hij in 2020 en 2021 de grootste contribuant aan de WHO. Daarnaast zijn er nog talrijke farmaceutische bedrijven sponsor, lees aandeelhouder, van de WHO.

De onverantwoordelijke omgang met de huidige Covid-mRNA-inentingen, waarbij nu al bekend is hoe Pfizer heeft gelogen over de werkzaamheid van het middel alsook het extreme aantal bijwerkingen, moet alle alarmbellen af doen gaan over de WHO. Steeds meer zal Big Farma zijn wil aan de wereld kunnen opleggen en de bevolking van miljarden opzadelen met slecht geteste medische middelen tegen ziekten die gezonde mensen zonder chemische hulpmiddelen, en soms bestaande medicamenten, goed de baas kunnen.