WALLAH! ZWEMFEEST!

zwemfeest ” Hé, Alda, ga je naar het zwembad? Daarmee stel ik mezelf waarschijnlijk uit als een verdoemde racist, maar dat is het dan ook: gevormd door jarenlange ervaring in het Ruhrgebied, komt dit specifieke “dialect” altijd in me op als ik bepaalde jonge heren van de nieuwe Duitse partij en evenement scène.

zwemfeest Wat energiebesparing voor Habeck is, komt hier tot uiting in het uiterst zuinige gebruik van de Duitse taal: je zult tevergeefs zoeken naar geraffineerde retoriek – als ik een tweet in deze vorm van taal lees, geeft mijn mentale cinema me meteen de juiste intonatie en gebaren. Daarnaast is er een vrij uniforme smaak in kleding en kapsel.

Dat zou allemaal beheersbaar zijn als de korte zinnen niet zo uitstekend waren gecombineerd met een heel kort lontje tot het punt van ontploffende vuistslagen – zoals onlangs in een Berlijns buitenzwembad. In de overgangsfase naar massale afranselingen wordt de moeder van de tegenstander eerst bedreigd met geslachtsgemeenschap voordat het echt op gang komt.

Je zou bijna denken dat het een soort welkome vrijetijdsbesteding is. Als je niet weet wat je met je leven moet doen, dat is logisch, dan sla je elkaar gewoon een beetje in elkaar – ongeacht de verliezen. Het beveiligingspersoneel heeft niet langer de kans om de tegenstanders uit elkaar te houden – het momentum neemt snel toe. een eigen vaartHells Angels vielen. In een mum van tijd zijn je eigen mensen opgepakt – je vraagt ​​je af waar de politie-waterkanonnen zijn als je ze nodig hebt! Waarschijnlijk op een laterale denker-demo!?

De gebieden zijn al lang gemarkeerd

Ook al houden ze het graag verborgen: in de zomer markeren jonge Arabieren al lang hun territorium in Duitse openluchtzwembaden. Voor meisjes van welke nationaliteit dan ook in een gewoon badpak betekent dit steeds vaker de handschoen opnemen, omdat de testosteronbrigade – om het heel diplomatiek uit te drukken – elke afstand ontbeert.

Zelfs puberende Duitse jongens zijn vaak geen kinderen van verdriet als hun hormonen op hol slaan. Ze verschijnen echter meestal niet in hele busladingen, en zeker niet als reactie op een geheim signaal dat de jonge heren lokt zoals de fruitcake aan de zomerse salontafel wespen aantrekt (ze brengen ook altijd een paar “Brudaz” met hen).

Een foto uit Qatar wordt momenteel enthousiast gedeeld op sociale media: het toont een paraplu die een gezin beschermt tegen de bonte queer en gendergekte. Geweldig, denken sommigen, de wereld is daar nog oké! Ze beschermen familiewaarden tegen deze waanzin!

De “versiering” van het scherm wordt vaak over het hoofd gezien. Nee, dit zijn geen grappige kronkels, het is een Arabisch woord: “Sharia”, staat er. Mijn Arabisch is behoorlijk roestig sinds de universiteit, maar daar is het goed genoeg voor. De paraplu haalt je eigenlijk uit het bos in het vuur: omdat beide “geloofssystemen” op hun eigen manier interfereren met de meest persoonlijke dingen van mensen. Aan de ene kant is er schrille ‘tolerantiepropaganda’ die ons in gebieden van menselijke seksualiteit duwt die we niet eens willen zien. Wat is er bijzonder slecht aan?

Westerse permissiviteit versus islamitische seksuele moraal

Daartegenover staat de islam met zijn restrictieve seksuele moraal, die de gelovige ook – zacht gezegd – geen speelruimte laat. Althans niet voor de vrouwen: in plaats van kleurrijke naaktheid dreigt hier een donkere sluier. Je moet je één ding realiseren: voor iemand die gesocialiseerd was in zo’n moreel systeem, lijken wij in het Westen een slordige bende die geen respect behoeft. Zeker niet de “onfatsoenlijke” vrouwen wiens mannelijke “eigenaren” er niet in slagen om ze goed op te sluiten. Wie westerse vrouwen lastigvalt, geeft ook een duidelijk signaal af aan de mannen: “ Jullie slungelig werken werkt gewoon niet!“.

Helaas vallen ook Europese vrouwen keer op keer voor dit machogedrag, omdat ze het verwarren met het opkomen voor gezinscohesie, zorgzaamheid en kracht. Ze denken dat het erom gaat hen als persoon te beschermen; het gaat om aanspraken op macht. Dat voelen ze al snel als ze zelf merken hoe beklemmend de relatie is geworden: dan blijkt de droomprins al snel een beledigde slaveneigenaar te zijn.

Eigenlijk zouden de ware gelovigen een enorme ligplaats moeten geven aan het “ontaarde” Europa, zijn verleidingen en zwembaden: aan alcohol en disco’s, “zondige” vrouwen en geroosterd varkensvlees. Maar juist deze vrijheden zijn ook verleidelijk, naast – nog steeds! – welvarende verzorgingsstaat die voor de migranten zorgt als een voedster – in de illusie dat de jeugdgekte uiteindelijk zou afnemen en dat de jonge mannen op een dag de redders zouden zijn van ons noodlijdende pensioenstelsel. Werknemers zouden net zo goed de instructie kunnen krijgen om zichzelf te ‘zekeren’ voor hun pensioen door wekelijks mee te doen met de loterij.

Drinken van de cultuurbonus

Zelfs een vrome moslim zou niet in een “gootsteen van zonde” moeten gaan zoals een openbaar zwembad. Ten slotte werden op veel plaatsen mannenloze zwemlessen voor vrouwen opgezet. Maar dit is precies waar de hypocrisie erachter schuilt: men kiest uit religie wat men nodig heeft om zich comfortabel te vestigen in het tolerante Westen. Vaak wordt vergeten dat de Koran ook een zekere mate van bescheidenheid van mannen eist.

Maar wat door de sharia wordt beperkt in het oorspronkelijke thuisland – of in de relevante wijken van Europese steden – wordt dan des te ongeremder buiten beleefd. De jonge mannen tenminste. Zolang hier een cultuurbonus voor is, verandert er niets; er is immers geen enkele prikkel om dit te doen.

Als onze meerderheidsmaatschappij hier keer op keer een oogje dichtknijpt, zou het niet moeten verbazen als de “gasten” geen respect voor ons hebben. Helaas treft de impact vooral de meest kwetsbaren, jonge meisjes, maar ook daklozen en ouderen. Het is de vraag hoe een ‘open samenleving’ dit zo onverstoorbaar over het hoofd kan zien.