Nederland is een kutland onder Rutte 4

Onder de vierde editie van het kabinet-Rutte belandt Nederland van de ene crisis in de andere. De ontevredenheid in de maatschappij neemt zichtbaar, voelbaar en hoorbaar toe en uit zich niet alleen in de boerenprotesten. Ook in de peilingen wordt het kabinet genadeloos afgestraft voor zijn destructieve beleid. Nu de burgers de beleidskeuzes in hun portemonnee gaan voelen lijkt Nederland eindelijk wakker te worden.

In kritische gesprekken over de stand van het land krijg ik steevast de vraag waarom wij, de burgers, alles maar klakkeloos lijken te accepteren en ons niet roeren, terwijl een opeenstapeling van misstanden ons recht in het gezicht staart. Mijn antwoord was tot nu toe altijd hetzelfde: het ging lange tijd te goed met ons.

Uit de pan rijzende energieprijzen en sowieso een torenhoge inflatie hebben een einde gemaakt aan die onbezorgdheid waarmee het grootste deel van de middenklasse door het leven fietste. Volgens het NIBUD heeft inmiddels één op de drie huishoudens moeite om rond te komen, en daarbij gaat het niet alleen maar om mensen met een laag inkomen. Tot nu toe bleek een greep in de portemonnee van mensen nog altijd de beste wake-up call om ook het grotere plaatje te gaan zien.

De journalist van @SBS6 slaat @minpres #Rutte met harde cijfers om de oren, en… surprise-surprise, ontmaskert hem als een leugenaar. De Nederlandse regering compenseert de eigen bevolking het vrekkigst van vrijwel alle #EU-landen voor de koopkrachtvermindering wegens #inflatie. pic.twitter.com/NBJUyExa95

— De Nationale Pruttelaar 💎 🇳🇱🚜฿⚓ (@Percolator_HNJ) July 15, 2022

Langstzittend

Achter het bedieningspaneel van de sloopmachine zit de man, die onderweg is naar het record van langstzittende premier van het land ooit. Op 1 augustus is het zover en evenaart hij het record van Ruud Lubbers. Vooral na de afgelopen Tweede Kamerverkiezingen kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat het Rutte vooral daarom te doen is. Hij deed afstand van de laatste rechtse principes van zijn VVD en schreef een volmacht uit aan Kaag, met als enige wisselgeld dat hij nog even op de hoogste rots mocht blijven zitten.

Volmacht is wellicht nog zacht uitgedrukt; het lijkt wel of Rutte er zelfs zoveel voor over had dat hij van zijn partij een D66-kloon heeft gemaakt. Naar het gevoel redelijk onzichtbaar heeft hij vanaf daar de touwtjes in handen en schijnen zijn autocratische trekken geregeld door. Behalve tijdens de persconferentie na de ministerraad en het obligate bezoek aan Kiev is de premier behoorlijk afwezig en bedient hij zich van zijn aloude truc om ministers en staatsecretarissen te gebruiken als een levend schild. Het aantal onder hem afgetreden bewindspersonen is niet voor niets duizelingwekkend.

Vacuüm

Ook al lijkt het er totaal niet op dat Rutte enigszins van plan is om de komende miljoenmiljard jaar terug treden, toch rijst de vraag wie in zijn partij het stokje zou kunnen overnemen. Het wemelt er in  ieder geval van kleurloze, in huilen uitbarstende tassendragers. Hij krijgt vrijwel geen tegengas vanuit zijn eigen partij, alle critici lijken vakkundig te zijn weggewerkt. Tijdens het laatste VVD-congres – normaal gesproken louter één grote DDR-achtige applausmachine – ontstond wellicht een eerste scheurtje toen de leden zich er in meerderheid over uitspraken dat de partij het stikstofbeleid moet aanpassen.

Lak aan regels en fatsoen

De belofte van Rutte om na de toeslagenaffaire transparanter en opener te werk te gaan bleek niets meer dan een slechte grap te zijn. Behalve dat hij het geheugen van een Zwitserse kaas veinst liet hij in de Nokia-affaire wederom zijn ware aard doorschemeren. Als een traditionele regent bepaalt meneer zelf welke informatie gedeeld wordt en wat simpelweg met de knop delete voor altijd uit de boeken verdwijnt. Dit structurele liegen en bedriegen toont aan dat de premier zijn eigen belang en machtspolitiek boven het landsbelang stelt.

Dat nog maar 27% van de Nederlanders vertrouwen in hem heeft lapt hij aan z’n laars, hij zit er tenslotte voor hemzelf en niet voor ons. Als je echt het beste met het land voor zou hebben, dan schrijf je met een dergelijke approval rating en het feit, dat je coalitie virtueel nog maar 47 zetels heeft, nieuwe verkiezingen uit en stel je jezelf niet meer kandidaat.

#RutteStapOp is al dagen trending. In de peilingen heeft het kabinet geen meerderheid meer en ruim 70% van de burgers heeft geen vertrouwen in de politiek. Daarnaast is het nog nooit zo'n puinhoop geweest in Nederland. Wat is er nog nodig om Rutte weg te krijgen uit het torentje?

— Criticaster1960 (@IkNet) July 20, 2022

Coalitie van schapen

Een laakbare rol spelen natuurlijk ook de Kamerleden die volhardend hun verstikkende fractiediscipline blijven uitoefenen. De facto zit D66 aan het stuur en de VVD-Kamerleden stemmen ondanks stoere taal in de media als schapen braaf mee met de afbraakagenda van Kaag, Sjoerdsma en co. Het democratische proces is hierdoor volledig lamgelegd en de debatten zijn gereduceerd tot amateurtoneelstukjes met veel gespin en weinig wol. De term volksvertegenwoordiging wordt alleen door de oppositie serieus genomen, maar door de slaafse NPO direct geframed als populisme. Tja, de kant van het volk kiezen, waarom zou je dat willen?

Komt allen!

Recent schreef ik op dit platform over de onbelemmerde asielinstroom, die ons land overspoelt. Eric ‘hoe meer asielzoekers, des te beter’ van der Burg laat de deur wagenwijd openstaan en legt alle Europese afspraken over aanmelding, opvang en terugsturen van veelal gelukszoekers doodleuk naast zich neer. Nederland moet en zal voorgoed van identiteit veranderen als het aan mensen zoals hij ligt.

Dat de welvaart – helemaal met de aanstaande recessie – nog meer onder druk komt te staan, de potten van de verzorgingsstaat worden uitgeput en het tot toenemende onveiligheid zal leiden is toch maar een zorg voor de mensen die buiten ’t Gooi of Wassenaar wonen. Gisteren in plaats van vandaag moeten de grenzen voor iedereen dicht, tot we de huidige instroom hebben kunnen verwerken, om de komende jaren met een model te starten waarbij wijzelf bepalen wie we binnenlaten.

Stikstofsmoes

Onlosmakelijk verbonden met het hierboven besproken thema is de denkbeeldige stikstofcrisis. Om alle nieuwe mensen te kunnen huisvesten is er ruimte nodig en de boerenbedrijven zijn daarbij een makkelijk gevonden slachtoffer. Althans, dat was de gedachte. Er was echter geen rekening mee gehouden dat een meerderheid van de mensen de boeren zou steunen. Het helpt natuurlijk dat een opzetje zelden zo doorzichtig was. Zelfs de simpelste ziel begrijpt dat, als het daadwerkelijk om de natuur te doen zou zijn, het bouwen van huizen waar tienduizenden mensen met al hun energieverbruik, auto’s, etc. tot het einde der tijden hun footprint achterlaten volledige kul is.

VVD-minister Van der Wal heeft zich voor de ‘D66 halveer de veestapel’-kar laten spannen. Zou ze zich gerealiseerd hebben waar ze aan is begonnen? Tegelijkertijd brengt het kabinet aangevoerd door de grote afwezige leider onze voedselvoorziening in gevaar, is het uitkopen van boeren juist slechter voor de natuur omdat we eten straks moeten laten invliegen en per boot laten aankomen en draaien we een enorm succesvolle exportsector de nek om. Chapeau!

Gehaaste energietransitie

Sowieso is die hele gehaaste energietransitie een grote strop voor het gemiddelde huishouden. De verwachte kosten lopen op tot meerdere tienduizenden euro’s per woning. Ook hier laten wij ons naar de slachtbank leiden, terwijl het project Energiewende bij onze oosterburen faliekant mislukt is. Maar laten wij lekker in dezelfde valkuilen trappen, terwijl netbeheerders nu al geen nieuwe objecten kunnen aansluiten door capaciteitstekort, we allemaal aan de Tesla moeten maar er geen capaciteit en ruimte voor laadpalen is en we een warmtepomp moeten installeren die meer herrie maakt dan je huis verwarmt.

Hoe broos die hele klimaatreligie is blijkt overigens ook uit de Russische aanval op de Oekraïne. Nadat we ons te afhankelijk hebben gemaakt van Russische energiebronnen en men het vertikt te cashen in de huidige markt met het Groningse gas, slingeren we de kolencentrales maar weer aan. In plaats van visionair en duurzaam te focussen op kernenergie gaan we terug in de tijd door naast bomen nu ook weer kolen te verstoken. Tot zover de succesvolle progressieve (definitie: vooruitstrevende) agenda.

Nederlandse belangen achtergesteld

“We moeten beseffen dat we samen een stukje armer zullen worden,” sprak minister Kaag vorige week. Waar wel tientallen miljarden beschikbaar zijn voor het bestrijden van virtuele problemen, zoals bovenstaande voorbeelden aangeven, zijn er geen middelen beschikbaar om de gewone burger te ontlasten. Ook biedt Rutte Oekraïne aan om de havenstad Cherson te herbouwen. Arjen Lubach maakte ooit een parodie op Trumps America First-slogan met de titel ‘Netherlands Second’. Rutte en zijn kabinet nemen dit echter maar al te letterlijk door al jarenlang de Nederlandse belangen op de tweede plaats te zetten. En hoezeer ‘samen’ nu echt van toepassing is, waag ik te betwijfelen. Ik vraag me ten zeerste af of mevrouw Kaag en meneer Rutte er een biologische biefstuk minder om zullen eten.

Doorpakken

Er lijkt een perfecte storm te ontstaan in de aanloop naar de Provinciale Statenverkiezingen in maart volgend jaar. Van der Plas is in de laatste peiling van De Hond nog maar één virtuele zetel verwijderd van de VVD. Partijen en personen die nu beet hebben, zoals BBB, Pieter Omtzigt, JA21 en de PVV, kunnen voor een aardverschuiving zorgen die nog groter is dan de FvD-winst drie jaar geleden, als zij het slim spelen en de samenwerking met elkaar opzoeken. Iets wat op rechts helaas maar zelden vruchtbaar is gebleken.

Dat betekent luisteren naar de echte zorgen van de burgers, die door de aanstaande verarming en onbegrijpelijke beleidskeuzes aan de oppervlakte komen en het momentum van onvrede nog even weten vast te houden. Met een premier die meer met zichzelf bezig is dan met het land is dit eindelijk dé kans om af te rekenen met de geslepen machtspoliticus in het Torentje.