HAK In 1990 in Rio de Janeiro heeft “onze regering” getekend voor Agenda 2020-2030. Namens de belastingbetaler hebben Ruud Lubbers en Hans van de Broek hun poot onder een wurgcontract gezet. Steekwoorden: duurzaam, klimaatprobleem en overbevolking. De hele wereld tekende dat contract, dus echt opvallen deed het niet, wat deze twee volksverraders daar deden.
HAK Inmiddels zijn we 30 jaar en een neppandemie verder. De neppandemie heeft de basis voor het ombouwen van de mensheid tot geautomatiseerd systeem gelegd. Fase twee was het uitlokken van een oorlog. Fase drie is het creëren van tekorten, zoals energie en voedsel. Het exclusieve hulpmiddel van overheden is in dit soort gevallen altijd het inflatiewapen.
U moet de groeten van HAK hebben.
De directie van HAK Conserven heeft besloten om de produktie tot eind januari te stoppen. Het loont zich niet om de augurken, appelmoes en boontjes in een potje te stoppen en op voorraad te zetten als sterk overgewaardeerde balanspost. De directie deelde mee, dat er voorraad genoeg is. Met de kleine toevoeging, dat de prijzen 30% zullen worden verhoogd. “Marktwerking, mevrouwtje!” Hartelijke groeten, de directie.
Zo rolt het ene probleem over het andere heen. En steeds blijkt weer, dat de Agenda minutieus wordt gevolgd. Neppandemie, gentherapie, onteigening door torenhoog geënsceneerde inflatie, absurde energierekeningen en angst vanwege oorlog, atoombommen, hongersnoden en collaterale ellende. Het opkloppen van allerlei niet bestaande problemen als klimaatverandering, CO2- en stikstofproblemen, woningnood, etc. dienen als afleiding voor de massa. Om ervoor te zorgen dat er niet meer wordt nagedacht en alles klakkeloos wordt gedaan wat de ambtenarenkliek in Den Haag verordonneert. De woningnood lossen we op door de boerenstand uit te roeien. Het voedselprobleem door insecten en kweekvlees op uw menu te zetten.
Ondertussen gaat het nergens meer over en zo worden kinderen op scholen geïndoctrineerd en studenten ingepeperd dat het leven draait om duurzaamheid, artificial intelligence en virussen. En de arme zielen geloven werkelijk alles. Of ze durven niet meer voor hun mening uit te komen. Bang voor de groepsdruk en bang om nergens meer in te kunnen en er niet meer bij te horen. Het is alsof je probeert met alle geweld nog een plaatsje te bemachtigen op een zinkend schip.