Immigratie: “Vol is vol!”

 “Vol is vol!” Dat zegt namelijk veel over hoe de massa in Nederland denkt over de huidige immigratiecrisis, met uitzondering van de Amsterdamse grachtengordel, het Gooi, Bloemendaal, de showbizz en de talkshowtafels, kortom de elite en gekochte media. De ontspoorde immigratie is een crisis die al jarenlang broeit als een ondergrondse veenbrand en af en toe tot ontbranding komt. Soms lijkt gedoofd en vervolgens opnieuw ontvlamt en laat zien dat de Nederlandse tolerantie z’n beste tijd heeft gehad.

Toevallig gunstig gelegen

Immigratie – De lokale bevolking wordt gepasseerd bij het aanwijzen van grootschalige opvangplekken in plattelandsgemeenten. Er wordt voorbij gegaan aan de knellende huisvestingsproblemen van onze jongeren die 10 jaar staan ingeschreven voor een sociale huurwoning. Een koopwoning is onbetaalbaar door de enorme vraag door de overbevolking in een ministaatje dat toevallig gunstig is gelegen aan de Noordzee met de grootste haven van Europa. Toevallig gunstig gelegen aan de grote rivieren die zoet drinkwater afstromen naar de Noordzee waar we volop ruimte hebben voor windmolenparken die “groene energie” leveren aan het vasteland waar de winters guur kunnen zijn.

Dit alles is louter gecreëerd door de overlevings- en expansiedrift en de wederopbouw na de WO2, met dank aan onze (voor)ouders. Met hun handelsdrift geërfd uit de tijd toen onze nationale zeehelden de wereldzeeën over voeren op zoek naar handel, en slaven maar dat is een ander verhaal uit andere tijden. Toen Amerika nog het “Wilde Westen” was en de verschillende culturen in de wereld elkaar naar het leven stonden met zwaarden en kanonnen.

Grenzen vervagen

Tijden veranderen, we varen mee in de vaart der volkeren, alleen met dit verschil dat de regerende elite de tijd wil inhalen vanuit futuristische ideologie met toepassing van nieuwe technologie. De tijdlijn is beschreven in de Agenda 2030 met nadere uitleg over een maakbare samenleving volgens ideologische modellen van een elitair clubje dat de globalisering op gang bracht door grenzen te openen voor vrij verkeer van handel en personen. Een enorme schaalvergroting kwam op gang met kapitaalstromen naar beursgenoteerde multinationale bedrijven. Dit gaf de aanzet tot enorme inkomens- en vermogensongelijkheid. De mondiale schaalvergroting ging gepaard met de opening van grenzen.

Internet bracht een veelheid aan communicatiemiddelen en iedereen kreeg een smartphone waardoor grenzen vervaagden. Ook tussen religie en culturen. In ontwikkelingslanden waar economische groei werd gehinderd door oorlogen zag men via internet dat het leven in westerse landen beter was. Toevallig gaat het reizen anno 2022 stukken makkelijker dan ten tijde van de stoomboot en de zeilboot. De rubberboot met buitenboordmotor is zeer geliefd.

Pact van Marrakesh

Ik verwijs nog even naar de titel van deze column. Misschien kan ik met de woorden “vluchteling, economische immigrant, arbeidsimmigrant of gelukzoeker” de situatie beter duiden door aan te geven dat ik niet tegen de opvang van vluchtelingen ben maar grote moeite heb om een ministaatje te laten overlopen. Nederland heeft z’n welvaart te danken aan de architecten in ruste. Nu moet de koek worden verdeeld met ‘vreemdelingen’ die worden opgevist uit de Middellandse Zee door reddingsboten van Europese NGO’s.

Opdrachtgever is de Europese Commissie die het pact van Marrakesh(2018) uitvoert. Het stelt dat internationale samenwerking nodig is om de intrinsieke voordelen van migratie te optimaliseren. Intrinsieke voordelen, welke dan? Invoer van goedkope arbeidskrachten leidt tot nog duurdere huisvesting. Ik las in deze tweet dat de EC berekeningen heeft neergelegd in een rapport waaruit blijkt dat Nederland nog wel 8 miljoen vluchtelingen kan bergen. Huuh? Waar moet je die dan wel bergen? Niet in huize Welbergen.

Stikstofcrisis past in asielcrisis

Hoe dan ook, de slopende asielcrisis is een heftig (over)bevolkingsvraagstuk dat vraagt om serieuze aandacht van democratische politici. Vooral van Kabinet Rutte 4 waar ministers hun blik naar buiten hebben gericht en meedoen in het globale denken van de EU dat de asielcrisis als onderdeel ziet van de Agenda 2030 vanuit de ideologie dat de wereldbevolking beter moet worden verdeeld over de aardkloot. Daar waar welvaart is en tekort aan werknemers. Een ideologie die geen rekening houdt met de leefwijze van een bevolking die wordt belaagd met nieuwe wetgeving zoals de “Wet Verplaatsing Bevolking” en de “Omgevingswet” waarmee onderdak kan worden afgedwongen.

Het lokaal bestuur wordt buitenspel gezet door dictaten van het Kabinet. Een toevallige(?) Bijkomstig heerst in ons ministaatje naast de asielcrisis ook een stikstofcrisis. Boeren moeten landbouwgrond opofferen voor het klimaat, of is het voor huizenbouw? Dat vragen onze boeren zich af die zich inspannen om de wereld van voedsel te voorzien en daarvoor duurzame investeringen hebben gedaan om groener voer te produceren. Dit is voer voor een maatschappelijke discussie die met een recessie voor de deur kan leiden tot sociale onrust.

Gezellig

Asielopvang zorgt ook voor werkgelegenheid, gefinancierd vanuit de Schatkist dus onze belastingcentjes. Mooi toch? Ook wel fideel van de voorzitter van het COA is zijn opmerking om asielzoekers op te vangen in bijstandsgezinnen. Gezellig toch?