Het World Economic Forum gaat naar de vuilnisbak van de geschiedenis

Toppolitici bleven dit jaar weg van het World Economic Forum in Davos. Afgezien van de Duitse bondskanselier – ervan uitgaande dat je hem tot de toppolitici rekent. De zakenwereld moet nu elders gaan coördineren met de wereldpolitiek, men reist alleen naar Davos voor de escortservices.

Er gebeurt deze week iets mysterieus op het World Economic Forum (WEF) in Davos, Zwitserland. Het woord ‘mislukking’ heeft nog niemand uitgesproken, maar de westerse media berichten al openlijk en massaal over ‘diepgewortelde problemen’.

Dit is des te interessanter omdat de aankondigingen van het evenement optimistisch en bravoure waren. Een recordaantal van meer dan 2.700 deelnemers, waaronder meer dan 50 staatshoofden en regeringsleiders, registreerde zich voor het forum. Een week geleden schreef Reuters minachtend dat China bij afwezigheid van de Russen waarschijnlijk sterk vertegenwoordigd zal zijn.

En toen haalde de realiteit de optimisten in. Nee, het forum werd goed bezocht, maar doorslaggevend is niet de kwantiteit, maar de kwaliteit van de deelnemers. En daar is veel mis mee.

Uitgerekend vorige week kondigde George Soros, voor wie een bezoek aan Davos al jaren een must was, plotseling en onverwachts aan dat hij weg zou blijven van het WEF. De beruchte miljardair en een van de symbolische figuren van de transnationale economie sprak van een “onoverkomelijk planningsconflict” en beloofde over een maand te spreken op de veiligheidsconferentie in München.

Toen bleek dat van de G7-staatshoofden alleen de Duitse bondskanselier naar Zwitserland afreist. Zondag annuleerde de president van Zuid-Afrika, overigens de grootste economie van Afrika, zijn reis naar het WEF vanwege de aanhoudende energiecrisis.

Eindelijk, op maandag, de openingsdag van het evenement, sloeg een nieuwsbom van Bloomberg in . Het persbureau kwam erachter dat geen enkele Chinese zakenman naar Davos zal komen. Erger nog, de Chinese delegatie zal worden geleid door de vertrekkende vicepremier Liu He, die zijn laatste twee weken in functie doorbrengt.

Al met al is het bijna totale gebrek aan deelnemers van hoog kaliber op het forum van dit jaar zo schrijnend dat niets het kan verhullen. In plaats van presidenten en premiers van de grote mogendheden kwamen dit jaar echter een hele reeks zakenmensen naar Davos – 116 miljardairs hadden zich geregistreerd, 40 procent meer dan tien jaar geleden. Bloomberg betreurde dat het aantal nog hoger zou zijn geweest als de sterk dalende markten niet veel miljardairs in miljonairs hadden veranderd.

De experts zeggen eerlijk: deze economische dominantie onderstreept alleen maar de schijnbare achteruitgang van het WEF, die de deglobalisering weerspiegelt die de wereld in zijn greep heeft. Simpelweg omdat het Davos Forum zelf al een halve eeuw symbool staat voor globalisering.

Voor Davos en zijn organisatoren lijkt de situatie echter nog droeviger.

Wat is globalisering eigenlijk? Welk formaat hebben de theoretici en beoefenaars van het globalisme de afgelopen decennia gepromoot?

Er zou een netwerk van internationale structuren worden gecreëerd waaraan voorheen uitsluitend aan de staat voorbehouden bevoegdheden geleidelijk maar consequent zouden worden gedelegeerd. Als gevolg hiervan zouden de belangrijkste besluitvormingsgebieden naar het supranationale niveau moeten worden verschoven, wat de afschaffing van de nationale soevereiniteit van de deelnemende staten zou betekenen. De belangrijkste begunstigde van het nieuwe systeem zou transnationaal, mondiaal kapitaal zijn, dat de planeet en lokale overheden zou domineren via een enorm conglomeraat van structuren – van de WTO tot de WHO, van de EU tot het Trans-Pacific Partnership (TPP).

Over het algemeen zijn ontwikkelingen in deze richting gepland. De globalisten, met hun concepten van transhumanisme, anticonceptie, betaalde toegang tot zoet water en andere “aantrekkelijke” ideeën, zijn erin geslaagd om naar voren te komen als een van de meest angstaanjagende boemannen van de mensheid. En het groeiende politieke gewicht van evenementen zoals het WEF, die ’s werelds meest invloedrijke figuren aantrekken, heeft de publieke angst alleen maar vergroot.

En nu is die tientallen jaren oude reputatie als een ballon uit elkaar gespat omdat de leiders van de leidende machten niet naar Davos kwamen. In de unipolaire wereld was het inderdaad gemakkelijker voor transnationaal kapitaal om de gewenste status van wereldmacht op te eisen: met sommige nationale elites kon worden onderhandeld, met andere konden ze worden overgehaald, met andere werden gekocht. Maar nu het systeem uit elkaar valt, wordt tegelijkertijd de realiteit onthuld, die laat zien wie eigenlijk het lot van individuele landen en de hele planeet bepaalt, en wie hun plaats in de achtergrondzang heeft.

In die zin is de annulering van Soros’ traditionele reis naar dit forum van groot belang. De geharde zakenman realiseerde zich als eerste dat er in Davos niemand is om mee te onderhandelen en de gewenste oplossingen te bereiken, wat betekent dat het geen zin heeft om daarheen te gaan. Het zou een complete verspilling van tijd zijn.

Zijn meer naïeve en onervaren collega’s overspoelden het Zwitserse resort en haalden de krantenkoppen op het World Economic Forum van dit jaar op een bijzondere manier: door een koortsachtige vraag naar specifieke diensten van meisjes (en jongens) met weinig sociale verantwoordelijkheid. Vanuit Davos was er niet veel meer te melden.