“Nu nog zijn 1 miljoen huishoudens meer dan 10% van hun inkomen kwijt aan gas en stroom, maar dat worden er 2,5 miljoen”, verwacht energieleverancier Essent.
Die 2,5 miljoen gezinnen krijgen te maken met zogenoemde energie-armoede: door de enorme stook- en stroomkosten wordt het doen van andere vaste uitgaven, zoals huur of hypotheek en de boodschappen, “zo goed als ondoenlijk”. Dat schrijft De Telegraaf. Essent, Vattenfall en Eneco zijn verantwoordelijk voor zo’n driekwart van de Nederlandse energieleveringen.
Opmerkelijk genoeg is iedereen inmiddels verbaasd dat de energiereuzen nog niet worden aangeslagen voor hogere belastingen vanwege hun hogere winsten. Maar hoeveel het gas daar precies goedkoper van wordt is nog niet helemaal duidelijk, waarschijnlijk ook niets. Wel heeft de Rijksoverheid dan meer geld te besteden en dan is het maar afwachten welke leuke dingen ze daar weer eens mee zullen gaan doen.
Vast staat wel dat in dat geval de huishoudens er ook weinig van terug zien. Op het Ministerie van Financiën is namelijk Kaag (D66) aangesteld als Minister. Dat is zo goed als een garantie dat daar weinig tot niets gebeurt, want mevrouw Kaag is tot niets in staat. Die kan zich, gillend van de pret, een borrel aan laten reiken door een negroïde manspersoon waarna ze zich bij laat praten door een of andere blanda speklul[1] op het terrein van de linkse ethiek. Wel kan ze zich druk maken over de positie van de Palestijnen, Afrikanen en Afghanen. Maar ook die laatsten weten dat als Kaag verschijnt, alle vertrouwen spontaan verdwijnt. Sterker: dat is nog sneller weg dan dat Red Bull karretje van Max Verstappen, mits hijzelf aan het stuur zit.
Ook een prestatie…
De economische wetgeving zegt dat vraag en aanbod elkaar in evenwicht houden; een schaars goed is duur en tempert de vraag. Wanneer de vraag echter daalt, daalt daarop ook de prijs. Wanneer er een evenwicht in prijs en afzetvolume tot stand is gekomen, dan stabiliseert de prijs per eenheid, evenals het afzetvolume.
En D66 heeft vol ingezet op de afbraak van de maatschappij zoals wij die kennen, onder andere door in te zetten op ‘energietransitie’. Die hebben dus belang bij de hoge gasprijs en geen belang bij het electoraat; dat laatste zijn ze allang kwijt en als de boel echt ploft krijgen ze wel een baantje bij het WEF of de EU als dank voor de bewezen diensten. Alles is hen goed, zolang er maar belastinggeld is wat ze zomaar op kunnen slurpen zonder zelfs ook maar iets te kunnen.
De gasprijs daalt niet door het heffen van belastingen bij de energieboeren. De gasprijs daalt door collusie[2] op dat marktterrein onmogelijk te maken en aanbieders op te laten splitsen. De totale leveringsprijs daalt ook als de Rijksoverheid de accijns op fossiele brandstoffen van nu 70% (!) aanzienlijk verlaagt.
Dus niet meer belastingen, maar minder belastingen is de oplossing.
[1] Scheldwoord voor witte mannen in v.m. Nederlands-Indië
[2] Collusie = heimelijke verstandhouding waarin concurrenten de aanbodzijde stabiliseren op een voor allen gunstig winstniveau. Dit kan met name optreden wanneer de vijf grootste aanbieders, gezamenlijk een marktaandeel van 75% hebben.