De leugenmachine van D66 en de electorale emotieporno van GroenLinks

Nederlanders kan je in twee groepen verdelen: zij die Kaag D66 een goudeerlijke, betrouwbare, warme en empathische vrouw vinden die het beste voor heeft met het Nederlandse volk, en zij die, na Kaags talloze leugens en flaters, haar duikgedrag en haar volslagen incompetentie als Minister van Financiën en dientengevolge chronisch plichtsverzuim, niet ongezien een tweedehands autootje van haar zullen kopen.

Het was dan ook niet zo heel vreemd dat er afgelopen maandag, de dag voor het spoeddebat, tientallen tweeps al vreesden dat Kaag vermoedelijk verstek zou laten gaan in de Tweede Kamer. Het stond als het ware in de sterren geschreven.

Daags voor debat was er nog geen vuiltje aan de lucht. Kaag was net terug van vakantie, zag er uitgerust uit en stond de pers te woord in een vrolijk gekleurd hemdje. Die lust Hoekstra en de oppositie rauw, dacht ik nog toen ik de foto zag, en ik dacht ook aan die heerlijke Robijn-reclame van de onvergetelijke Frank Govers. Mooie blouse, poes. Tof stofje.

Maar ik had buiten de waard gerekend. Of beter gezegd: buiten de vier magere waarden. Het illustere clubje van Sjoerd Sjoerdsma, Daan Bonenkamp, Felix Klos en Jan Paternotte zag de bui al lang hangen, want Kaag haat debatten en het kon wel eens flink uit de hand lopen, met desastreuze gevolgen voor de coalitie.

Overigens vind ik Paternotte niet bij het gezelschap spindoktertjes van Kaag passen want hij is te dom en te onnozel. In Amsterdam zeggen ze dan: zijn hersens passen op een theelepeltje en zijn IQ is lager dan zijn schoenmaat.

De andere drie kijken dagelijks oude afleveringen van House of Cards in hun rukbunker op het Binnenhof en bestoken elkaar – tussen het circlejerken en hun geliefde soggy biscuit-spelletje door – met oneliners van Doug Stamper.

Het wegvallen van hun mentor Frans van Drimmelen, die de absolute Mephistopheles en Blackadder van D66 was, moet een gevoelige dreun voor de drie kereltjes zijn geweest.

De leugenmachine van D66 heeft inmiddels al zo vaak het nieuws gehaald met onfrisse en vooral gluiperige Jezuiëtenstreken (sorry voor het pleonasme), dat ik er het liefst geen woord meer aan vuil wil maken.

De magere mannetjes koken en kauwen alles voor hun baasje Kaag voor, van haar nietszeggende oneliners op Twitter, tot haar ‘spontane’ quotes in interviews.

En ik eet mijn Jezus-sandalen van het degelijke merk Rockport op als de hele Kortjakje-komedie níet uit hun hoed is getoverd.

Gisteren viel Sjoerd Sjoerdsma, toch zenuwachtig geworden van alle heisa rond zijn stunt, ernstig uit zijn slof door op Twitter te brullen dat hij de Koning en het Vaderland had gediend op diverse slagvelden, waaronder Afghanistan en Soedan. Zo’n ongecontroleerde woede-aanval, notabene in het ordinaire Twitter-riool, is meteen de verklaring waarom zijn internationale loopbaan als diplomaat volledig is mislukt. Zo mag hij bijvoorbeeld nooit meer China en Rusland in.

Je kan je afvragen waarom D66 intern zo kats verrot is, en vooral in moreel en ethisch opzicht. Het antwoord daarop is simpel: Pechtold. Vis begint aan de kop te stinken en hij heeft, onder leiding van Van Drimmelen, de kadaverdiscipline ingevoerd bij D66. Dat was hard nodig, want het partijtje stond destijds op 4 zetels.

Via mijn hartverwarmende lijkrede kunt u nog even het geheugen opfrissen over Van Drimmelen, die alleenheerser was bij D66 en Pechtold als een tovenaarsleerling in zijn macht had.

De magere mannetjes gaan over lijken als het moet, net als Suzanne Kröger, met Laura Bromet het scherpste mesje in de GroenLinks-la. Een dode baby inzetten uit electoraal oogpunt: veel sinisterder kan het niet worden.

Er was nog helemaal niets bekend over de oorzaak, misschien had de moeder wel op een vlot gezeten op de Middellandse Zee en daarna 2500 kilometer in een busje naar Ter Apel gereisd, wie zal het zeggen? In Nederland schijnen er per jaar 5000 babies te sterven, maar dat zijn Nederlandse baby’s en daar kan GroenLinks niks mee.

En dan komt die andere GroenLinks-hysterica, de volslagen incompetente Hochstaplerin Judith Sargentini, die zich heeft opgewerkt tot baasje van Artsen zonder Grenzen, met een een volslagen hysterisch verhaal over huidziekten in Ter Apel en dat de VN hulptroepen moet sturen naar het schattige dorpje om de arme drommels te beschermen tegen de wilde en woeste autochtonen die de Gucci-petjes en -tasjes en iPhones willen stelen van die arme knullen die met gevaar voor eigen leven door tien veilige landen naar Ter Apel zijn gekomen.

Net zo morbide is de macabere samenwerking tussen reisbureau Eric van der Burg, het SOA (pun intended) en GroenLinks, via sokpop Sarentini, in naam van Artsen zonder Grenzen.

Een mens zou er cynisch van worden.

Het past allemaal in de totale verloedering van de Nederlandse politiek, zoals het weigeren de hand te schudden van een nieuw Kamerlid. Wat een onbeschoftheid, wat een deconfiture van ons parlement, wat een decorumverlies. Maar goed, wat wil je anders met een Kamervoorzitter als de hopeloze onbenul Vera Bergkamp, die via smerig gekonkelfoes van de magere mannetjes Kamervoorzitter werd.

Valt er dan helemaal niks meer te lachen om de politiek, doctorandus Van Amerongen? Jawel, lieve vrienden. Kijk maar naar de briljante Kortjakje Kaag-sketch van George van Houts. En hier doet Van Houts Attje Kuiken na! En een leuke uitsmijter: George doet Sjoerd Sjoerdsma. Zalig weekeinde!

P.S. Mocht u het pesten van die lieve goudeerlijke politici gemeen vinden, dat moet u maar eens kijken naar deze briljante sketch over pesten, van Van Houts in Radio Bergeijk.