De elites hebben besloten: Europa gaat oorlog voeren tegen Rusland

Is de Derde Wereldoorlog al begonnen? Is het aanstaande? Het huidige debat gaat tussen deze twee standpunten, maar bijna niemand gelooft dat de crisis vreedzaam zal eindigen. Een bijdrage vanuit Russisch oogpunt.

Het spook van de Derde Wereldoorlog waart door Europa. Het gewone volk met zijn kleine en grote alledaagse problemen moet er niet aan denken, maar de politici die een kunstmatige geopolitieke crisis hebben veroorzaakt, lijken het elementaire instinct tot zelfbehoud te hebben verloren. Ze hebben inderdaad besloten ons land in varkensformatie aan te vallen, zoals altijd de gewoonte is geweest onder Europeanen. Ze geloven dat zware bewapening (zelfs als iemand een van de tankaanpassingen “licht” noemde) in staat is om de koers van de speciale militaire operatie om te keren ten gunste van Oekraïne.

De levering van nieuwe militaire uitrusting en andere bewapening verbreedt de reikwijdte van de crisis en versnelt de snelheid waarmee deze zich ontwikkelt tot niveaus buiten de controle van Parijs, Londen en Warschau. Zijn degenen die aandringen op een sneller tempo van wapenleveranties en een uitbreiding van de nomenclatuur van wapenleveranties zich hiervan bewust?

Voor Europese leiders is oorlog altijd in de eerste plaats een kans geweest om hun eigen binnenlandse problemen op te lossen. Het eerste effect van het uitbreken van een oorlog is dat het zelfs failliete politici in staat stelt aan de macht te blijven. Het verzekert de “democratisch gekozenen” van loyaliteit van het publiek en een hoge mate van goedkeuring in opiniepeilingen. Het tweede binnenlandse politieke effect van een oorlog is de mogelijkheid om met buitengewone middelen te regeren, verwijzend naar de noodsituatie.

“COVID-19 pandemie” – Een succesvol experiment in energietechnologie

Geschiedenisboeken zullen ooit uitwijzen hoe vaak de presidenten en regeringsleiders van EU-lidstaten het woord ‘oorlog’ de afgelopen jaren hebben herhaald. Het was geen toeval dat Emmanuel Macron het drie jaar geleden in zijn mond stopte in verband met toenemende besmettingen met het coronavirus. “We zijn in oorlog”, zei hij toen. Die woorden, zelfs tegen de achtergrond van een puur medische kwestie, gaven hem ongekende autoriteit en macht waar Macron ten volle van heeft geprofiteerd.

In Duitsland was het niet anders, trots op democratie en allerlei ‘progressieve dingen’. Hetzelfde als in Rome, Madrid of waar dan ook in de EU.

Elk verzet tegen de verhalen van de autoriteiten en de mainstream is met verschillende middelen onderdrukt. Degenen die het meest vastbesloten waren over hun opvattingen en het niet eens waren met de machthebbers, verloren banen en rangen. De opstandelingen werden onder verschillende voorwendsels onderdrukt. Het waren niet eens revolutionairen en vijanden van het systeem: het waren professoren, medische beroemdheden en belangrijke virusspecialisten, waaronder zelfs een Nobelprijswinnaar, die plotseling melaats werden verklaard.

De “COVID-19-pandemie” was een succesvol experiment: nadat het Europese establishment met succes repressiemiddelen had getest en alle mediakanalen offline en online “in lijn” waren en braaf het door de top geëiste standpunt verspreidden, is er geen behoefte aan publieke onenigheid meer te vrezen. Dienovereenkomstig staat het establishment onverschillig tegenover opiniepeilingen van vandaag, wanneer Rusland verwikkeld is in een strijd op leven en dood tegen de globalisten, wetende hoe snel en gemakkelijk de gewone man die in de Europese Unie leeft, in elke richting kan worden “gepropageerd”.

Eén antwoord op elke kritische vraag is vandaag voldoende: “Poetin is de schuldige.” Tegenwoordig wordt elk puur binnenlands politiek probleem verklaard door de beslissingen en acties van Rusland.

De oorlog – een Europese instelling

Het is in ons eigen belang om deze realiteit in al zijn lelijkheid onder ogen te zien en onszelf niet voor de gek te houden dat “de Europeanen te praktisch en te egoïstisch zijn” om serieus te overwegen om oorlog te voeren met Rusland. Europa beschouwt een oorlog tegen Rusland – een directe militaire confrontatie met ons land – niet langer als een verre optie, maar als het meest voor de hand liggende en waarschijnlijke scenario voor de nabije toekomst. Niet omdat Europese politici allemaal oorlogszuchtig zijn (dienstplichtlegers zijn hier al jaren afgeschaft want “als het nodig is, zullen de VS erbij zijn”), maar omdat het Europese establishment en de Europese zakenelites de oorlog tegen ons land zien als de oplossing voor al hun problemen.

Tijdens een militair conflict spelen inflatie en prijsstijgingen geen rol meer, en anders dan in vredestijd wordt noch de regering, noch het economisch systeem de schuld gegeven van de snelle verarming van de bevolking. Werknemers zullen zich niet langer kunnen verdedigen tegen roofzuchtige hervormingen (zoals de pensioenhervorming die Macron tot nu toe tevergeefs heeft geprobeerd door te drukken). Protesten en stakingen die het land dreigen te verlammen, kunnen worden verboden en de kop ingedrukt met verwijzing naar de staat van beleg. De economie wordt gemilitariseerd om 24/7 te produceren zonder rekening te houden met de rechten van arbeiders.

Oorlog zal een gelegenheid bieden om alle leveringstekorten te rechtvaardigen en te verklaren, zelfs die van essentiële medicijnen. Zelfs het wachten op medische hulp in ziekenhuizen en ambulances die thuiskomen, is niet langer te wijten aan falend beleid.

De lijst met voordelen van een grote Europese oorlog voor westerse politici wordt steeds langer, en in hun ogen weegt de hel van lijden en dood waarin ze hun medeburgers willen storten al lang niet meer op. Die medeburgers, let wel, die u zojuist hebben gekozen bij democratische verkiezingen. 

Telkens wanneer Europa voelde dat zijn economie een moeilijke periode doormaakte, lokte het onmiddellijk militaire conflicten uit. Zelfs in oorlogen op eigen grondgebied wogen de voordelen voor de Europese elites altijd op tegen het leed en de vernietiging van miljoenen.

Laten we de oorlog in Joegoslavië niet vergeten: in die tijd was de echte aanstichter en oorlogsvechter het pas herenigde Duitsland. Het werd geconfronteerd met kosten die de federale begroting niet kon dragen, en de confrontatie op de Balkan kwam het goed uit. En als je daaraan toevoegt dat de BRD daardoor gedeeltelijke zeggenschap kreeg over bijvoorbeeld de Kroatische havens, dan wogen de voordelen voor de Duitse autoriteiten en de Duitse economie zwaarder dan – het is zo cynisch – het leed van de Kroaten en Serviërs.

Zelfs eerder waren Europeanen erg enthousiast om oorlogen te voeren in gekoloniseerd Afrika. Synoniem voor “goede chocolade, een rustig leven, heerlijke wafels en sappige mosselen”, had België daar miljoenen mensen tot slaaf gemaakt. Daarentegen, toen de bevolking van Belgisch Congo actief haar onvrede uitte, brak er oorlog uit in Brussel. Volgens conservatieve schattingen kwamen daarbij 100.000 burgers om het leven. Het Koninkrijk België was al lid van de Europese Unie, mocht je het je afvragen. De beroemde “gemeenschappelijke Europese waarden” konden het bloedvergieten niet voorkomen.

Talloze van dergelijke lijken liggen in de kelders van de Pan-Europeanen. De pan-Europeanen die Rusland graag beschuldigen van allerlei zonden, waaronder neokolonialisme.

Verwijder de “proxy” in “proxy war”!

Wie beweert dat Europa bang is voor een directe confrontatie met Rusland en nooit zal durven vergeten dat een jaar geleden, toen de EU reageerde op de start van de militaire operatie in Oekraïne, de mogelijkheid om zware wapens te leveren volledig werd genegeerd, werd geweigerd en alleen legde Moskou economische beperkingen op. Vandaag dwingt Parijs, in samenwerking met Warschau, Berlijn er al toe om Leopard-tanks aan Oekraïne te leveren om tegen de Russen te vechten. Dat wil zeggen, Frankrijk en Polen dringen er bij de Bundeswehr op aan (welke paspoorten de tankbemanningen hebben is in wezen niet relevant) om deel te nemen aan gevechtsoperaties tegen Rusland.

Precies hetzelfde kan gezegd worden over de Franse soldaten – wat maakt het uit wie er in de AMX-10 RC-tank zit als het kanon van de tank op Russische soldaten schiet?

Wat we voorheen proxy-oorlogen noemden om de confrontatie te beschrijven, verandert nu in een oorlog met directe betrokkenheid van de EU. Een oorlog tussen twee beschavingen. Of een oorlog van de twee werelden. De derde in iets meer dan honderd jaar. Opnieuw gestart door Europa tegen Rusland om de Europese problemen politiek en economisch onder controle te krijgen. Hoe eerder we dit beseffen, hoe sterker we ons zullen voelen in deze confrontatie.